Eerste ontmoeting met nieuwe werknemer van De Vijverberg

‘Jan Vreman niet langer hoofdtrainer bij De Graafschap’ … het sloeg in als een bom. Niemand wilde het eigenlijk weten, horen of lezen. Maar iedere rechtgeaarde supporter wist dat er iets moest gebeuren. Dus moest er gezocht worden naar een nieuwe hoofdtrainer. Die zoektocht duurde niet lang. De naam Henk de Jong werd al snel genoemd. Ik snap het wel, hij past hier. No-nonsens, accent (al is het dan Fries), ja … geen twijfel mogelijk.

Henk de Jong leek me wel iemand die op het Spinnekopplein een biertje wilde komen drinken. Waarom zou ik hem niet op eigen titel uitnodigen voor de wedstrijd tegen FC Almere? Nota bene de laatste wedstrijd voor de winterstop. Via via had ik zijn telefoonnummer bemachtigd. Al wist diegene waar ik het nummer van gekregen had niet zeker of het wel het juiste telefoonnummer was. Daar kon ik maar op één manier achter komen. Juist … contact zoeken via Whatsapp of gewoon bellen. Ik koos voor het eerste. Op donderdagavond, vóór de wedstrijd tegen FC Almere, heb ik via Whatsapp Henk de Jong, de nieuwe trainer van mijn cluppie, uitgenodigd om een biertje te komen drinken achter de Spinnekop. Daarbij had ik ook vermeld dat ik niet zeker wist of ik het juiste telefoonnummer had. Ik bood daarom gelijk mijn excuses aan voor het geval het een nummer was van totaal iemand anders.

De volgende ochtend kreeg ik om 08.15 uur een bericht terug.  Hij vond het leuk en was in ieder geval van plan om langs te komen. Hij zou een biertje komen drinken en zijn kids zouden ook meekomen. ‘Die hebben er ook zo’n zin aan’, was het letterlijke citaat. Hij besloot het bericht met ‘tot vanavond, groet Henk’. Nou is Henk de Jong natuurlijk geen Louis van Gaal of José Mourinho, maar toch was ik heel vereerd met het feit dat ik direct contact had met de nieuwe trainer van De Graafschap.

Ik wilde niet heen en weer blijven appen (zoals dat zo mooi heet) en stuurde (dacht ik) een laatste bericht terug om hem welkom te heten en dat ik me nog steeds afvroeg of hij het wel echt was en ik niet voor de gek werd gehouden. Nog geen minuut later werd ik gebeld. “Ha Hans, met Henk. Natuurlijk wordt je niet voor de gek gehouden.” Die stem herkende ik en het was onmiskenbaar Henk de Jong. No-nonsens, accent (al is het dan Fries), ja … geen twijfel mogelijk.

‘s Avonds was ik al op tijd op het Spinnekopplein. Op een gegeven moment zegt mijn vriendin tegen mij “kijk, daar heb je Henk de Jong.” Verrek ja, hij was er vroeg bij. We liepen naar hem toe, ik schudde hem de hand en vroeg “had ik jou aan de telefoon vanmorgen?”. “Ja natuurlijk, wie dacht je anders”, was zijn antwoord. Waarna hij aangaf dat hij heel benieuwd was naar het befaamde Spinnekopplein. Zoiets had hij volgens eigen zeggen nog nooit meegemaakt. Waarna hij de legendarische woorden sprak “hier kom ik vaker, ik zal hier nog geregeld een biertje komen drinken.”

Het tekent de supporters dat zij niet als bijen op een pot honing afkwamen, maar rustig bleven. Een enkeling kwam naar hem toe om zich voor te stellen en een praatje te maken, waarbij opviel dat hij zelf ook naar supporters ging om zich voor te stellen. Henk de Jong past bij de authentieke bevolking van De Vijverberg. No-nonsens, accent (al is het dan Fries), ja … geen twijfel mogelijk.