Mensen hebben het er over. “De dagen lengen weer” … met een lachend gezicht wordt het verkondigd. Toch een vreemd verschijnsel of eigenlijk misschien wel niet en lijkt het een logisch gevolg van het feit dat we genoeg hebben van de donkere dagen.
Ik merk het zelf ook. Een hele periode ga je ’s morgens in het donker naar het werk en kom je in het donker weer thuis. In de loop van de maand maart, terecht de lentemaand genoemd, ga je op een gegeven moment bij daglicht naar het werk en kom je ook met daglicht weer thuis. Dat geeft toch een soort van blij gevoel. Ook al voelt de temperatuur nog niet lente-achtig aan en is het buiten af en toe somber weer, het gevoel is ‘gewoon’ goed.
Een echte ouderwetse winter is het echter niet geweest. Voor veel mensen een opluchting, voor veel mensen ontzettend jammer. Er is immers een hele menigte die droomt van lange schaatstochten op natuurijs en wandelingen in de sneeuw met de kids op de slee. Helaas voor die groep is dat afgelopen winter wederom niet aan de orde geweest. De aanhangers van de zomer zullen daarentegen weer gaan klagen over muggen en wespen. Als zij even goed nadenken dan snappen ze dat het komt doordat we geen strenge winter hebben gehad. Ach, zo houden zowel de aanhangers van de winter als van de zomer wat te zeuren. Dat past wel hier in Nederland.
Aan alles en iedereen is het dus te merken dat de lente in aantocht is. De bloembollen lopen uit. De vogels fluiten nog vroeger en heftiger dan tijdens de zachte winter. Mijn getraumatiseerde kater is weer langer buiten en rent daar vrolijk rond. Zag een filmpje van dansende koeien die vanuit de stal de wei weer in mogen, vroeger dan normaal. De muziekfestivals komen weer opborrelen. En dan wordt de klok ook nog eens een uur vooruit gezet aan het eind van de maand.
Ja, het voelt goed. Dag winter, welkom lente.
